ขอบคุณที่คอยดูแลกันตลอดนะ

ขอบคุณนะคะ ที่เธอคอยดูแลเรามาตลอด มาทุกครั้งเซอร์ไพร้ส์ทุกครั้ง ทำให้เราได้กินของอร่อยเยอะมากๆเลย แต่อาหารจะอร่อยมากขึ้น ถ้าเธอมานั่งกินกะเรานะ....คิดถึงและรักที่สุด

ขอให้เป็นห่วงและคอยดูแลกันไปแบบนี้ตลอดไปนะคะ  

สัญญาว่าจะรักเธอคนเดียวไม่เปลี่ยนแปลงเจ้าค่ะ

Pat

ชื่อ  พัสธีราภรณ์

ชื่อเล่น PatJung , ปีใหม่

ชอบโดเรม่อน

ชอบการท่องเที่ยวทั่วไทย (เกือบจะครบทั้งประเทศแล้ว)

เกี่ยวกับตัวเธอ

If you do not let him go straight to the detour. If you can not go on. I go below. Do not give up easily said. The amount of "happiness". Does not depend on the amount of "stuff" that we receive. But the "view" our affection. "Those things". So ... strong enough to face the truth. So ... just weak enough to recognize that we do not have everything. So ... smart enough to know that we do not know everything. So ... stupid enough to do it. Believe in miracles. Be willing to share .... Sharing the joy of it. ... Willing to take. Share the suffering of others. Be the first to say .... Congratulations on the success of its competitors. ... What was the last. To review the mistakes of friends. So ... look to the Hmaip! Stripes to be sure. They are walking the wrong way. So ... I just The next step, we will not fall for it. ... I love people who love you. And ... I did not love you one day. ... I will probably change.

คำคมที่ชอบ

I do not need to fly as high as he ... Do not fly as far as we are flying them. I do not need to fly like no other. I dream to fly to reach it. I loved him before. I hate him, hate him before. I give him a slap, slap him before. I want him to like him before. I visited him before his visit. We do not want him to understand him. And became friendly with him before. I know that the world is vast. ... When we leave. To know what the value of something. ... When we lose it. The meaning of the sky after rain. When it comes to us through .... I know there are many more stories. When we open it ... accept it. I know that in the book. When we try to read .... Most flowers will bloom. It's only when we have to live like that .... I know that it is worth. When our tears ... in one day. Knows the mind of each other. When we say ... it away. I know it's called. When someone in mind .... I love the meaning of the word. When someone ... to me. I know that this evening. I guess. ... If the story has been told. I know that every word is meaningful. Only when the person ... not to tell.

Bird

ชื่อ ปริญญา

ชื่อเล่น เบิร์ด ( แต่เธอเรียก "หมี" )

รู้จักกันได้อย่างไร

     ใกล้จะถึงวันสำคัญครบรอบที่ได้รู้จักกันครบหนึ่งปีแล้ว ( 15 พ.ค. 62 ) ก็ขอมาเขียนอะไรนิดๆ หน่อยๆ ดีกว่า

     หลังจากที่โสดมาครบหนึ่งปี ผมก็มีโอกาสไปรู้จักกับผู้หญิงคนนึง ซึ่งในตอนแรก ก็ไม่เคยคิดที่จะคุยเท่าไหร่หรอก เพราะเนื่องด้วยระยะทาง (พัทลุง-นครสวรรค์) แต่ได้เป็นเพื่อนกับเค้าในเฟส ก็คงจะดีเหมือนกัน แต่ด้วยอะไรก็ไม่รู้ (คงจะเป็นบุพเพอาละวาด) คุยไปคุยมา ก็ดันไปหลงรักเค้าโดยที่ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน  เพราะเค้าเองก็น่ารักมากๆ  เฟรนลี่สุดๆ  ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเค้าชอบเราตอนไหน อิอิ

    อันนี้คือที่มา  ซึ่งก็คือโพสต์นี้นั่นเอง

คนที่ต้องขอขอบคุณเป็นอย่างมาก ก็คือ คุณเตย อภิสรา  ปลื้มญาติ ซึ่งเป็นภรรยาของคุณจิ้ง(เพื่อนสนิทผมเอง) ที่ได้โพสต์  โพสต์นี้ขึ้นมา ซึ่งก็เป็นที่มาของการได้รู้จักกับคุณพัสจังคนสวยคนดีคนน่ารักที่สุดในโลก ซึ่งผมก็ได้ไปคอมเม้นแซวไว้นิดนึง

ซึ่งเราก็ได้มาคอมเม้นต่อกัน และไม่มีใครคนอื่นเข้ามาคอมเม้นปนเลยสักคน และนี่แหละก็เป็นจุดเกิดเหตุ ที่ได้ทำให้ได้รู้จักกัน

ลงลึกรายละเอียดอีกสักนิด

พอคุณเตย บอกให้แอดเฟสบุ๊คไป ผมก็แอดไปตามปกติ ก็ลองคุยดูๆ ไปก่อน ไม่ได้เป็นแฟนกัน ก็คุยเป็นเพื่อนกันได้  ไม่เสียหายอะไร  

เฟสบุ๊คนี่ก็ดีเนอะ จดบันทึกไว้หมด ว่าเรารู้จักกันตอนไหน เวลาเท่าไหร่

นี่ไง วันที่เราเริ่มรู้จักกัน วันที่ 15 พ.ค. 2019  เวลา 15.00 น.

ซึ่งเมื่อได้เป็นเพื่อนกันในเฟสแล้ว ก็เป็นปฏิบัติการส่อง สืบ เสือก เกิดคำถามเกิดขึ้นมากมายในหัว

"มีคนคุยด้วยแล้วรึป่าวหว่า จะมีปัญหาแบบเดิม เหมือนที่เคยเจออีกมั้ยหว่า เค้าจะคุยกะเรามั้ยหว่า เค้าจะเป็นคนยังไงหว่า สาระพัดสาระเพ"  กว่าจะกล้าทักไป ก็ปาเข้าไปเวลาค่ำ เพราะเวลากลางวัน ทำงานสิคับ ไม่ได้ว่างเล่นเฟส

เริ่มทักทายด้วยสติ๊กเกอร์ยิ้ม เวลา 21.57 น. ของวันที่ 15 พ.ค. 2019 นั่นแหละ 

ปรากฏว่าพอทักไปคุณพัสจังของเราก็ไปเที่ยวอยู่บ้านชอนตะวัน ดูคอนเสิร์ตโปเตโต้

ในแว๊บแรกที่คิดเลย คุณเตยแนะนำใครมาหว่า ได้คุยกันวันแรก คุณเธอก็เที่ยวกลางคืนแล้ว 

แล้ววันอื่นๆ เธอจะเป็นคนที่ชอบเที่ยวกลางคืนรึป่าวหว่า ในใจคิดไปต่างๆ นานา

แต่พอได้คุยไปคุยมา  ป่าวเลย วันนั้นแค่ไปรีแลกซ์วันเดียว แล้วก็แทบไม่ได้ไปเที่ยวอีกเลย

หลังจากนั้นก็คุยกันเรื่อยมา จนเวลาผ่านมาจะครบปีอีกไม่กี่วัน

ปีนึงมี 365 วัน ผมมั่นใจว่า ผมคุยกะเธอน่าจะไม่ต่ำกว่า 350 วัน

ในแต่ละวันที่คุยก็ประมาณ 1 ชั่วโมง

โอ้วววว จะคุยอะไรกันนักหนาเนี่ย

เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะเธอ

ยิ่งคุยก็ยิ่งชอบ

ยิ่งชอบก็ยิ่งรัก

ยิ่งรักก็ยิ่งอยากอยู่ด้วยตลอด

และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นที่เราสองคนได้รู้จักกันคับผม